Quérote, Avó

Xa non teño os 13 ou 15 anos cos que tiña por costumbre ir a Ferreira. Xa pasou o tempo de ir de festa en festa e de pobo a pobo, pois unho ha de crecer e botar raices onde esté.



Xa hai case 4 años que non viaxo a Galiza para ter unhas palabras contigo e divertirnos coa tua picaresca e a miña inocencia. Pero e que hace case o mesmo tempo que o maldito alzheimer conseguía que olvidarás os bos momentos que pasábamos nos.



Ti fuches a primeira persoa da miña familia non cercana coa que tuve moitos bos momentos, e todo tempo que pasamos xuntos foi o mellor. Non podo olvidar nada de todo aquelo, e non quero olvidarlo.

Pero hoxe pola noite recibín a chamada coas malditas palabras...Ti vaste, nos, quedámonos...

Pero prometo que non vou olvidar nada de ti nin cando caiga a derradeira bágoa dos meus ollos.

Nunca fun enterrar ningunha persoa, pero prometinte a ti e a mi mesmo que ti serias a primeira, e non podería soporta-la vergoña de abandoarte, e deixarte ir só. Volverei a Galiza, vou hoxe mesmo, e vou despedirte...Para non olvidarte nunca.

Xa che dixen que era un pouquiño friki e a miña forma de despedirte está mesam mañá foi tocarte unha canción de Guitar Hero 2, penso que Free Bird, viña perfecto nesta situación...



"Ayyyy...Cabrón...Levásme o Leite..."...Ti, estés donde estés...Xa sabes o que quero dicir...

Quérote, Avó